- ёқут
- I[ياقوت]а. санги қиматбаҳои конӣ, ки ба рангҳои сурх, зард, кабуд ва сафед вомехӯрад ва дар оташ нобуд намешавад; ёқути сурх навъи сурхранг ва шаффофи ёқут, ки баъд аз алмос беҳтарин санги қиматбаҳо ҳисоб мешавад ва дар заргарӣ мавриди истифода қарор мегирад◊ гули ёқут бот. як навъ гул, ки соқаҳои дароз ва гулҳои зебои рангоранг дорад, гладиолусII[ياقوت]халқи асосии кишвари Ёқутистон, сокини Ёқутистон
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.